Nie tylko prawidłowe wypełnienie obowiązków informacyjnych przez spółki publiczne gwarantuje stabilność i zaangażowanie ich akcjonariatu. Służący tym celom katalog zróżnicowanych działań IR został niedawno wzbogacony o programy lojalnościowe dla akcjonariuszy. Kształtującą się praktykę dostrzega także UKNF, do czego odnosi się w swoim najnowszym stanowisku.
Identyfikacja akcjonariuszy spółek publicznych
Szczególny nacisk na aktywizację inwestorów położono w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/828 z dnia 17 maja 2017 r. zmieniającej dyrektywę 2007/36/WE w zakresie zachęcania akcjonariuszy do długoterminowego zaangażowania – tzw. dyrektywie SRD II (The Shareholder Rights Directive II). To jej zapisy stały się przyczynkiem do zmiany w 2020 r. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.
W ustawie przewidziano regulacje umożliwiające emitentom pozyskiwanie podstawowych informacji na temat każdego ze swoich akcjonariuszy. Tak pozyskane przez spółkę dane mogą być wykorzystane do nawiązania z nimi bezpośredniej komunikacji, ułatwienia realizacji ich praw i zwiększenia zaangażowania.
Programy lojalnościowe w budowaniu relacji inwestorskich
Od tego czasu obserwujemy rodzącą się na rynku praktykę oferowania dodatkowych benefitów dla szczególnie zaangażowanych, czy długoterminowo zaangażowanych posiadaczy akcji. To zjawisko dostrzega także nadzorca wskazując w swoim stanowisku, iż:
„programy lojalnościowe stanowią zindywidualizowaną ofertę dedykowaną akcjonariuszom spółki zawierającą dodatkowe świadczenia:
– finansowe (rabaty na produkty, możliwość reinwestycji dywidendy na bardziej korzystnych warunkach),
– niefinansowe (zaproszenie do udziału w wydarzeniach kulturowych, branżowych czy sportowych) lub
– korzyści (pierwszeństwo nabycia produktów nowej kolekcji).”
Regulator przychylnie odnosi się do wskazanych powyżej narzędzi premiujących wyliczając zalety programów, zarówno z perspektywy spółek, inwestorów, jak i innych interesariuszy.
Źródło: https://www.knf.gov.pl/aktualnosci?articleId=77004&p_id=18